Pierwsza w tym miejscu tama wspomniana jest w zapisie z roku 1354. Spiętrzała wody do napędu młyna. Ostatnia budowla powstała ok. lat 1880- 1900, po tym jak zbudowano zakłady przędzalnicze, Concordia S. Wollera, na dawnym terenie Górnego Młyna, który to spłonął w 1871 roku. Początkowo pracowała jedna turbina wodna o mocy 50 KM. Po przeprowadzeniu regulacji Bobru i zbudowaniu jazu, który zwiększał spadek wód, zamontowano trzy turbiny po ok. 150 KM każda. Te turbiny pracowały do 1925 r. kiedy zastąpiono je silnikiem Diesla. Wypływ wody regulowała śluza znajdująca się przy prawym brzegu. Po paru metrach kanał dzielił się na dwie odnogi, lewa płynęła do rzeźni i dalej, łącząc się z prawą przy ul. Zgorzeleckiej. W 1945 r. sowieci wysadzili jaz, jakoby dla usunięcia zatoru lodowego. Wysoka woda była przed miastem i jemu nie zagrażała.