Książęcy zamek zbudowany w XIII w. (wzmianka w źródłach z 1294 r.) rozplanowano na nieregularnym wieloboku i otoczono fosą. W XVI w., a potem w XVII, przebudowano starą warownię na renesansową rezydencję. Najstarszymi zachowanymi elementami dzisiejszej ruiny są średniowieczne piwnice. Dotrwały także fragmenty murów zewnętrznych z renesansowymi zdobieniami i portalem.
Warownia powstała w końcu XIII wieku z inicjatywy książęcej na niewielkim wzniesieniu otoczonym fosą i uległa rozbudowie w końcu następnego stulecia. Pozostałością pierwotnego założenia jest mur tworzący owalny obwód. Zapewne od północy przylegał do niego budynek mieszkalny z bramą wjazdową. Zamek przebudował około 1603 roku Kacper von Warnsdorf wraz z żoną Heleną von Sedlitz, nadając mu cechy późnorenesansowe. Przekształcono wówczas główny dom zamkowy i dostawiono nowe skrzydła, tworząc dziedziniec. Powstał wtedy m.in. piękny portal główny. Dalsze przemiany budowlane nastąpiły w XVIII wieku za czasów von Bibranów i ich spadkobierców. W 1945 założenie spłonęło i odtąd pozostaje w ruinie. Prace zabezpieczające prowadzono w 1965 roku.